Onlangs heb ik met een vriendin naar de zeer indrukwekkende film Suffragette gekeken in de Verkadefabriek. Voor ons of hier in Nederland is het amper voor te stellen dat tot honderd jaar terug vrouwen geen stemrecht hadden, veel slechter werden betaald voor hetzelfde of zelfs zwaarder werk dan mannen. En ook geen zeggenschap hadden over hun eigen kinderen, de man was altijd ‘de baas’ en had alle rechten in huis, ten opzichte van de kinderen en over zijn vrouw. Vandaag de dag is dit bijna niet voorstelbaar. Sinds heel recent kunnen vrouwen in Saoedi Arabië stemmen, maar autorijden nog niet overigens…deze vrijheid wordt hen helaas nog niet gegund. Tijdens de film Suffragette wordt de intolerantie van mannen getoond ten opzichte van moedige vrouwen die in opstand kwamen tegen het onrecht dat hen werd aangedaan. Een man zei rustig tegen een vrouw: ‘jij bent niets waard’ of ‘hoe druk je je ook maakt, er verandert toch niets’.
Intolerantie: houding dat je niet bereid bent om andere mensen afwijkend te laten denken en handelen.
Tolerantie kun je dus benoemen als openstaan voor verandering en jezelf daarvoor durven openstellen. Dit betreft een thema dat ook nu nog doorlopend speelt in onze maatschappij, kijk naar gebeurtenissen op je werk of in je privéomgeving. Tolerant zijn geeft kansen om vermijding uit de weg te gaan en maakt dat iedereen zich op zijn gemak en veilig voelt. Wat heb jij nodig om tolerant te zijn? Is dat werken aan zelfbewustheid en het durven hebben van vertrouwen? Durven los te laten? Het bijstellen van verwachtingen? Intolerantie toestaan brengt ons in ieder geval niets.
En toch vraagt het moed om tolerant te zijn. Het betekent ook loslaten van vooroordelen, het loslaten van een mening die niet overeenkomt met de werkelijkheid en waar je mogelijk al wel naar handelt of deze zelfs naar buiten uitdraagt. Misschien wordt je houding ingegeven door onmacht, misschien omdat je niet wilt afwijken van gedrag dat je andere mensen in je naaste omgeving ziet vertonen. We voelen allemaal de drang om erbij te horen, ook al voelen we ons bij dit groepsgedrag niet helemaal senang. Bange mensen kunnen veel stuk maken op mentaal niveau door haat en angstgevoelens aan te wakkeren. Zou het mogelijk zijn dat wederzijds begrip ontstaat bij beide partijen ingeval individuen of groepen worden aangesproken op hun intolerantie? Of zijn sommige mensen al dusdanig los komen te staan van de maatschappij dat zij andere waarden hanteren dan waar de BV Nederland voor staat?
Nederland streeft na ruimte te hebben en te houden voor afwijkende meningen zonder (non) verbaal geweld toe te passen of mensen te gaan vermijden. Intolerantie blokkeert je als mens in je zelfontwikkeling, daar doe je jezelf (en je omgeving) altijd mee te kort. Maar weet je van jezelf of en in hoeverre je (in)tolerant bent? Wat mij betreft is het een onderzoek waard om voor jezelf na te gaan in welke mate je in verbinding staat met jezelf en hoe je je tot je medemens in je omgeving verhoud. Durf jezelf te onderscheiden, voor authenticiteit te gaan en blijf openstaan voor verandering.
Durven mee te gaan in verandering, verbinding en kansen, wat een wondermooie uitdaging.
